Rozdział 4 "Nowe zdarzenia"

Odwróciły się i wrzasnęły z krzykiem:

 - Co ty tu robisz przecież nie żyjesz?!

Młodzieniec cofnął się w tył i powiedział:

- O co im chodzi Kokoro?

- Skąd znasz moje imię?

Spojrzał na mnie ze zdziwieniem.

- Nie wygłupiaj się!

- Kim jesteś i skąd znasz moje imię?

- Kokoro nic ci nie jest, ciągle jesteś pod wpływem tego alergenu? Jestem Yuni, nie pamiętasz?

- Yu - Yuni?

 Byłam zszokowana.

- Co się stało?

- Co masz na myśli?

- Wyglądasz inaczej!

Yuni podszedł do strumyka, który płynął nieopodal.

- Aaaaaaaaaa! Co się ze mną stało?!

- To nie możliwe!!! - wrzasnęły bliźniaczki.

- Widzicie!!! - odpowiedział mnich.

- Co się tutaj dzieje? - spyta Yuni. - Co to za dziwny strój i co z moimi włosami?

Yuni szarpał swoje włosy. Spojrzałam na niego i w tej samej chwili zauważyłam białe psie uszy na jego  głowie.

- Ty-ty masz psie uszy!!!!!

- Co!!!!!

Nieznajomi przez dłuższą chwilę przyglądali się nam ze zdumieniem.

- A no...My chyba wiemy co się stało.- powiedziała jedna z bliźniaczek.

Spojrzeliśmy na nie.

- Nazywam się San , a to moja bliźniacza siostra Gou

- Miło mi was poznać. - odpowiedziała Gou

- A ten oto zboczony mnich to nasz młodszy brat, Ukorim.

- Kto tu jest zboczony!!!!!

- Miło mi was poznać. - odpowiedziałam - Nazywam się Ike Kokoro, a to mój kolega Asha Yuni. Wiecie może co tu się dzieje?

Bliźniaczki spojrzały na siebie z niepewnością.

- Możliwe. - powiedziała San .

- Chodźcie, zabierzemy was do wioski! - oznajmiła Gou .

Spojrzałam na Yuni'ego, który kiwnął głową zgadzając się. Ruszyliśmy za nimi w stronę głębokiego lasu.

- "Mam nadzieję, że to tylko sen i za chwilę obudzę się w swoim pokoju." - pomyślałam.

Szliśmy długo przez ciemny las bez słowa. Nagle San powiedziała do nas.

- To jest las InuYashy. - oznajmiła. - Nie zawsze był taki straszny. Dwadzieścia lat temu było tu pięknie. Często chodziliśmy tu na spacery z naszymi rodzicami.

- Ale co się z nim stało? - zapytałam.

- Od czasu jego śmierci las się zmienił. - odezwała się Gou.

Zatrzymaliśmy się w centrum lasu przy wielkim, starym drzewie.

- Na tym drzewie 70 lat temu został zapieczętowany przez kapłankę z naszej wioski, Kikyo. – wyjaśniła San. - Po pięćdziesięciu latach pieczęć została złamana przez dziewczynę z innego świata, Kagome.

Yuni i ja spojrzeliśmy na siebie ze zdziwieniem. Nagle zobaczyliśmy tę samą studnię, z której wyszliśmy.

- To ta studnia! - krzyknęłam.

- Co? - powiedział ze zdziwieniem.

- To już niedaleko! - krzyknęła San .

Ruszyliśmy za nimi. Po paru minutach zobaczyliśmy wioskę. Rodzeństwo zaprowadziło nas do ich rodzinnego domu. W chacie czekali na nich rodzince, miła, szczupła, starsza kobieta, o piwnych oczach i ciemnych brąz włosach, w których gdzie nie gdzie widać było siwe pasma. Obok niej stał wysoko, starszy mężczyzna podobny do Ukorim'ego z siwymi włosami.

-To nasi rodzice, Sango i Mroku. - powiedziała jednocześnie trójka rodzeństwa.

Yuni i ja ukłoniliśmy się po czym się przedstawiliśmy.

- Nazywam się Ike Kokoro, miło mi was poznać.

- Jestem Asha Yuni.

Małżeństwo spojrzało na niego wytrzeszczając oczy. Spojrzeliśmy na nich ze zdziwieniem.

- Czy coś się stało? - spytaliśmy jednocześnie.

- To niemożliwe! - krzyknęli.

- My też tego nie rozumiemy. - powiedziała Gou.

- Czy ktoś mógłby mi wyjaśnić o co tu chodzi?! - wrzasnął Yuni.

Małżeństwo spoglądało na siebie szepcząc między sobą.

- Kuso, Sore wa watashi no nintai no owaridesu!!! - krzyknął Yuni. Spojrzałam na niego ze zdziwieniem. Kiedy stał się taki agresywny? Oczy  wszystkich skupiły się na nim.

- To naprawdę on! - krzyknęła kobieta.

Wszyscy stali przestraszeni, jednak po pewnym czasie zaczęli się z tym oswajać.

- Proszę usiądźcie. - zaproponowały bliźniaki.

Usiedliśmy przy ognisku, w którym stała metalowa miska z gotującym się Miso. Sango podeszła do ognia, wlała zupę do misek i podała nam.

- Proszę, zjedzcie trochę. - powiedziała.

- Dziękujemy. - odpowiedziałam.

(PRAWA AUTORSKIE TEKSTU ZASTRZEŻONE)